Soms lees je een boek dat je bijblijft en dat je alleen daarom al wilt delen met anderen. Ook als het tuinseizoen net begonnen is en je daar genoeg over zou kunnen schrijven op je blog dat over tuinieren gaat. Speciaal voor de boekrecensie van ‘Witte vleugels, zwarte vleugels’ van Sue Monk Kid creëerde ik daarom de categorie ‘Even niet in de tuin’.
‘Witte vleugels, zwarte vleugels’ gaat over slavernij in Amerika en speelt zich af in het begin van de negentiende eeuw. Het verhaal heeft me enorm aangegrepen en dat werd nog eens versterkt toen ik in het nawoord las dat een aantal hoofdpersonen werkelijk hebben bestaan.
Sarah en Handful
Sarah Grimké heeft bijvoorbeeld echt geleefd in Charleston, South Carolina. De korte hoofdstukken die geschreven zijn vanuit haar perspectief worden afgewisseld met hoofdstukken vanuit het perspectief van Hetty ‘Handful’, Sarah’s slavin. Sarah is als kind al tegen slavernij, maar zit vast in de gebruiken van haar tijd (begin negentiende eeuw), zoals Handful gevangen zit in haar leven als slaaf. Er ontstaat een mooie, maar ook ingewikkelde vriendschap tussen de meisjes en beiden hebben bewogen levens.
Confronterend
De verschrikkingen die de slaven in het zuiden van de VS hebben doorstaan, worden onomwonden beschreven in het boek. Ik heb genoten van de prachtige taal die Sue Monk Kid gebruikt, maar het verzacht de pijnlijke gebeurtenissen niet. Sterker nog, de manier waarop ze sfeer, emoties en de omgeving omschrijft, zorgt er juist voor dat je er bij bent en dat is behoorlijk confronterend.
Taalgebruik en tempo
Het verhaal pakte me vanaf de eerste bladzijde en ik vind de schrijfstijl van Sue Monk Kid, waar ik nog nooit eerder iets van las, geweldig. Haar taalgebruik en het tempo van het verhaal hebben ervoor gezorgd dat ik elk vrij moment wilde lezen over Sarah, Handful en hun familieleden. Het boek heeft me achtergelaten met veel gevoelens: mensen zijn wreed, hoop doet leven, volg je gevoel, toon lef als je ergens in gelooft, wat is deze geschiedenis kort geleden en wat zijn de gevolgen groot. Sommige boeken zijn gewoon mooi, maar dit is er wat mij betreft één om nooit te vergeten.
Een aanrader voor iedereen die niet bang is om de geschiedenis onder ogen te komen.
Foto: Pixabay